Tworzymy okoliczności aby spotkać się, zrobić coś wspólnie i podzielić się doświadczeniem w przeżywaniu własnej męskości.
niedziela, 17 marca 2013
MOJE BIEGUNY
Właśnie kończę czytać ciekawe dzienniki Marka Kamińskiego. Jest to zbiór wypraw polarnych z lat 1990-1998. Czyli początki działalności podróżniczej w zimnych rejonach Ziemi.
To rewelacyjna lektura. Polecam szczególnie dla tych, którzy jeszcze jej nie dotknęli - a dobrze czują się w tym gatunku pisarstwa, jakim są relacje z wypraw podróżniczych w formie osobistych dzienników podróżnika. Bardzo przekonujące są dla mnie codzienne zapiski prostych czynności jakie wykonuje polarnik podczas drogi na biegun. Co się zmienia w jego myśleniu?, postrzeganiu rzeczywistości? Jak znosi extremalne warunki klimatyczne? Jak sobie radzi z samotnością, itd.
Kamiński co jakiś czas zabiera czytelnika w zupełnie inny wymiar swoich wypraw. To nie tylko i wyłącznie parcie do przodu z ponad 100kg sankami po lodzie - (choć czasem jedynie ta myśl, żeby tylko iść do przodu i nie myśleć o czymkolwiek innym powoduje, że idzie dalej). Jednak to nie jedynie droga do celu, walka ze swoimi słabościami, pokonywanie arktycznych przeszkód....,To również zamyślenie nad sprawami egzystencjalnymi, które dotykają również mnie i Ciebie pewnie też.
nie będę w tym miejscu cytował wybran ych fragmentów książki. Zapraszam do czytania.
A oto
Kilka słów Kamińskiego dla jednego z portali internetowych:
"Tak się składa, że święta Wielkiej nocy i Bożego Narodzenia zastawały mnie często na Grenlandii, Antarktydzie albo w Arktyce. To był rodzaj rekolekcji w samotności. W czasie tych wypraw na pewno jest się bliżej Boga, bliżej innej rzeczywistości, bliżej opatrzności. Z życia znikają rzeczy mało ważne, jak tysiące informacji zalewających nas codziennie, wszystkie media, rozmowy, z których nic nie wynika. Życie zostaje zredukowane do podstawowych czynności. Powstaje przestrzeń do myślenia i kontaktu z Bogiem".
"Bóg jest dla mnie przede wszystkim stworzycielem tego świata, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. To Ktoś, kto jest jednocześnie ponad tym wszystkim i w tym wszystkim. Jest również w nas i zwracając się do swojego wnętrza, do samych siebie, też możemy z Nim rozmawiać. Nie musimy szukać Go tylko na zewnątrz".
wtorek, 5 marca 2013
piątek, 1 marca 2013
O WŁOS OD GRENLANDII....?
NIEWIELE ZABRAKŁO CHŁOPAKOM DO 1 MIEJSCA
DZIĘKUJĄ ZA POPARCIE -
BYŁO NAPRAWDĘ DUŻE (PONAD 5000 GŁOSÓW)
OGŁOSZENIE ZWYCIĘZCY MEMORIAŁU - 16 MARCA 2013 R.
JESZCZE JEST NADZIEJA!
Grenlandia – największa wyspa na Ziemi, na której panują arktyczne warunki.
Około 84% wyspy pokrywa lód - co w znacznej mierze utrudnia jakąkolwiek działalność człowieka.
Do zagospodarowania pozostały jedynie wybrzeża. Najprawdopodobniej do X wieku był to teren nieznany dla Europejczyków. Zamieszkiwany przez ludy arktyczne.
Grenlandię podobno odkryli norwescy wikingowie, którzy zabłądzili w drodze do Islandii. W chwili przybycia wikingów była niezamieszkana. Na początku XIII wieku przybyli na wyspę przodkowie dzisiejszych Inuitów (dawniej Eskimosów). Jedyny lud, jaki zamieszkiwał wyspę przez kilkaset lat...
W XVIII wieku wyspa stała się kolonią duńską.
Subskrybuj:
Posty (Atom)